Ο εντυπωσιακός οπτικός κόσμος των αφηρημένων εικόνων

Ένα αφηρημένο σχέδιο μπορεί να είναι ένα από τα πολλά πράγματα. Πρώτον, μπορεί να είναι μια δημιουργική ερμηνεία ενός πραγματικού θέματος. Η ιδέα είναι να αντιπροσωπεύσουμε κάτι συγκεκριμένο με μια μοναδική και απροσδόκητη προοπτική ή καλλιτεχνικό ύφος. Αυτό δίνει στον θεατή σας την ευκαιρία να εξετάσει το θέμα με καινοτόμο τρόπο. Ένας αφηρημένος σχεδιασμός μπορεί επίσης να περιλαμβάνει πρόσθετα στοιχεία σχεδίασης — όπως σχήματα, χρώματα ή τυπογραφία. Αυτά τα στοιχεία προσθέτουν στην ιστορία κάθε εικόνας, τραβώντας την προσοχή ή μακριά από το θέμα. Τέλος, ένα αφηρημένο σχέδιο δεν χρειάζεται να βασίζεται σε κάτι συγκεκριμένο. Πολλοί καλλιτέχνες χρησιμοποιούν τη φαντασία και την καλλιτεχνική τους ικανότητα για να συνδυάσουν σχήματα, γραμμές και χρώματα με έναν οπτικά ελκυστικό, μη παραδοσιακό τρόπο.

Η προσέγγιση στο θέμα είναι αυτό που κάνει μια φωτογραφία αφηρημένη. Ενώ το ίδιο το θέμα είναι συνήθως κάτι συνηθισμένο, όπως ένα έπιπλο ή ένα μέρος του σώματος , μια αφηρημένη φωτογραφία το παρουσιάζει σε ένα νέο, εκπληκτική θέα. Αυτό μπορεί να σημαίνει την καταγραφή μόνο ενός μέρους του αντικειμένου σας από μια δραματική ή απροσδόκητη γωνία. Η αλλαγή των χρωματικών προφίλ, η εσκεμμένα θόλωση της εικόνας κατά τη διάρκεια της λήψης, ή η αντιστροφή ή η μετατόπιση θέσης είναι όλοι τρόποι για να εντατικοποιήσετε μια φωτογραφία με αφηρημένο τρόπο.

Οι καλές αφηρημένες εικόνες τραβούν την προσοχή του θεατή με ιδιόμορφες ή δραματικές παρουσιάσεις του αντικειμένου του. Στη φωτογραφία, μία από τις πιο συνηθισμένες προσεγγίσεις είναι η καταγραφή του θέματος πολύ κοντά για να αποτυπώσεις λεπτομέρειες που παραβλέπονται στην καθημερινή ζωή. Στον οπτικό σχεδιασμό, μια δημοφιλής προσέγγιση είναι να χρησιμοποιήσετε έντονα σχήματα και χρώματα για να δημιουργήσετε μια εικόνα που προκαλεί σκέψη με ένα ευέλικτο μήνυμα.

Η αφηρημένη φωτογραφία είναι ένα σημαντικό είδος μέσα στην τέχνη της φωτογραφίας. Αναπτύχθηκε στις αρχές του εικοστού αιώνα και μερικοί από τους πρώτους υποστηρικτές του ήταν απαραίτητοι για την αναγνώριση της φωτογραφίας ως μορφή τέχνης. Η άνοδος της αφηρημένης φωτογραφίας δημιούργησε την επίγνωση του δράματος και της ομορφιάς σε εγκόσμια ή οικεία αντικείμενα. Αυτό σήμαινε ότι η φωτογραφία ως τέχνη δεν περιοριζόταν σε τοπία και πορτρέτα, αλλά θα μπορούσε επίσης να περιλαμβάνει στοιχεία όπως η ομορφιά του βιομηχανικού σχεδιασμού ή της μη τυπικής αρχιτεκτονικής ή ακόμα και οικιακών εργαλείων.

Η αφηρημένη τέχνη, σε αντίθεση με την πιο παραδοσιακή τέχνη, ασχολείται λιγότερο με το αναγνωρίσιμο αντικείμενο και ενδιαφέρεται περισσότερο για την προσωπική ερμηνεία. Στη φωτογραφία, αυτό σημαίνει τη σύλληψη θεμάτων από δραματικές ή παράξενες γωνίες και συχνά παραμορφώνοντας ή αλλάζοντας την τελική φωτογραφία με κάποιο τρόπο. Στον οπτικό σχεδιασμό, η αφηρημένη τέχνη συχνά μεταφράζεται σε έντονα χρώματα, έντονη αντίθεση και εμφανή σχήματα, γραμμές και γωνίες. Χωρίς ένα ευδιάκριτο θέμα ή την ιστορία, κάθε θεατής είναι ελεύθερος να ερμηνεύσει ένα αφηρημένο σχέδιο διαφορετικά.